Januari 2023

Opening 7 januari 2023
Slavernijverleden
Isan Corinde zoekt antwoorden
Als vijf jarige hoort Isan de verhalen over het slavernijverleden van zijn oma. De verhalen maken indruk. Wanneer hij in slaap probeert te vallen komen beelden van dit verleden op in zijn hoofd. Overal begint hij beelden te zien. Isan is Marron, afstammeling van de tot slaaf gemaakten die gevlucht zijn naar het binnenland van Suriname om de wrede slavenmeesters te ontvluchten.
Deze expositie neemt de bezoeker mee in de gedachtewereld van de kunstenaar en geeft vorm aan de beelden die Isan in zijn hoofd kreeg toen hij vijf jaar was.
Door een gebeurtenis in 2020 kwamen de beelden die hij als kind had weer terug in zijn herinnering. De beelden komen en gaan vanaf 2020. De beelden willen tot leven komen en Isan start in 2020 met een serie over slavernij.
Het is in de Marron cultuur niet gebruikelijk om als kind vragen te stellen aan je oma. Deze expositie geeft beeld aan de vragen die Isan heeft over het slavernijverleden. Laat je meenemen in de reis op zoek naar antwoorden.
De verbroken belofte
Na zijn afstuderen aan de Nola Hatterman Art Academy beloofd Isan zichzelf om kunst te maken waar mensen blij van worden. Kunst die je in beweging zet om iets goeds te doen. Hij breekt die belofte aan zichzelf met deze serie over slavernij: “Ik kon het niet meer volhouden. De beelden bleven komen in mijn hoofd, ze moesten eruit.
Dit werk moest ik maken.”
Juiste tijd
Dankbaar is Isan voor de mogelijkheid om deze expositie te organiseren. “Het komt op de juiste tijd, de juiste mensen zijn erbij betrokken”. De gemeente Utrecht heeft een subsidie beschikbaar gesteld voor deze expositie. Het is 160 jaar geleden dat de slavernij is afgeschaft, dat gedenken wij dit jaar.
Het Stadsklooster stelt haar deuren open om iedereen te ontvangen, als voormalige kerk, heeft het Stadsklooster ook een schip, dit geeft deze locatie extra betekenis. Het is een link met de slavenschepen, die terug te vinden zijn in het werk van deze expositie.

Acryl op canvas
98×144 cm
Isan Corinde
Wat een witte wereld
Dit moest een hel zijn voor onze voorouders
Dit is niet gezond
Dit moest niet gebeuren
Dit is moord
Je hoort geluid
Mensen praten en dan zie je beelden
En dan vorm je dat tot een kunstwerk

Acryl op canvas
99.5×151 cm
Isan Corinde
Waarom moesten die mensen een brandmerk krijgen?
Wat zijn die dingen die ze moesten planten?
Was dat voor henzelf?
Hadden ze genoeg eten om te eten?
Waarom moesten ze een masker dragen?
Waarvan is het masker gemaakt?
Konden ze nog wel met elkaar praten?
Konden ze wel goed ademen?
Konden ze zelf koken?
Hadden ze hun eigen kleren?
Is een deel teruggegaan naar Afrika?
Of zijn ze allemaal gebleven?

Acryl op canvas
79×92 cm
Isan Corinde
Je kind sterft van de honger
terwijl je iemand anders zijn kind borstvoeding geeft
Pijnlijk is dat
Soms hoor je dingen en denk je:
“Het is maar een verhaal, iemand heeft het verzonnen”
Naarmate je ouder wordt, kom je erachter dat het echt gebeurd is
Tijdens de slavernij
Hier zie je een wit kind dat gevoed wordt door een zwarte vrouw
Een zwart kind dat op de grond zit en huilt van de honger
Hoe pijnlijk is het wanneer iemand je eten eet
terwijl je toekijkt met honger

Acryl op canvas
84×100 cm
Isan Corinde
Als ik praat over slavernij is er een beeld dat ik in mijn hoofd heb
Dat is het beeld van een schip
Als je hier naar binnenkomt, kun je overal het schip terug kan zien komen
Ik probeer je te laten zien hoe ik het slavernijverleden in mijn hoofd zie
Het slavenschip is het eerste beeld dat ik zie
Wat voor een beeld zie jij als je het hebt over slavernij?
Misschien heb je nog geen beeld in je hoofd wanneer je over slavernij praat
Misschien krijg je een beeld door het bezoek aan deze expositie
Wat zie jij, als je praat over slavernij?

Acryl op canvas
131×127 cm
Isan Corinde
Als ik geleefd had in die tijd
Ik zou de slavernij niet overleven
Ik herinner mij toen ik zes jaar was
Samen met mijn broer moesten wij brandhout sjouwen
Helemaal van de kostgrond naar het dorp
Ik kreeg last van mijn nek
De volgende dag sjouwde we water vanaf het Stuwmeer naar huis
Zo ging het elke dag
Het lijden wat mijn voorouders hebben meegemaakt
Tijdens de slavernij
Zou ik niet overleven

Mixed media
Isan Corinde
Protest
Creëer gelegenheid
Meer vrijheid
Dankzij onze voorouders kunnen we nu met handbagage en kofferbagage reizen naar andere landen

Mixed media
Isan Corinde
Vanuit het grote slavenschip lopen de voeten naar buiten
Deze afdrukken symboliseren de weggelopen slaven
Als nazaat van de tot slaaf gemaakten is deze installatie voor Isan een eerbetoon aan de voorouders die de wrede slavenmeesters ontvluchtten en hun heil zochten in het binnenland van Suriname
Voor de oplettende bezoeker: de voetstappen lopen tot buiten het hek, als symbool voor de weg naar de vrijheid
Hoe lang is die weg nog?
De expositie









